Ιστορική αναδρομή.

Ιστορία της παχυσαρκίας.

Στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας μας μπορούμε να διαπιστώσουμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι με το πρόβλημα έλλειψης της τροφής, γεγονός που ιστορικά τουλάχιστον κάνει την παχυσαρκία να θεωρείται σύμβολο πλούτου και ευημερίας. Ήταν ένα φαινόμενο που συνέβαινε κυρίως στα ανώτατα κοινωνικά στρώματα και πολύ συχνά θεωρούνταν ως η αιτία εμφάνισης και άλλων ασθενειών. Η  παχυσαρκία αναγνωρίστηκε ως πάθηση πρώτα από τους Αρχαίους Έλληνες και η εμφάνιση της ήταν συχνή στην Ευρώπη το Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Πριν 2.500 χιλιάδες χρόνια ο Ιπποκράτης αλλά και οι άλλοι γιατροί που ακολούθησαν μετά απ' αυτόν ισχυρίζονταν πως η παχυσαρκία είναι απλά μια νόσος και για την αντιμετώπιση της χρησιμοποιούσαν σχεδόν ίδιες θεραπευτικές μεθόδους με τις σημερινές. Αν και έχει γίνει από τους περισσότερους παγκοσμίως γνωστό, πως η παχυσαρκία είναι αποτέλεσμα του πως ζούμε σήμερα, η  παρουσία της ήταν έντονη και στην αρχαιότητα. Ένας μεγάλος αριθμός από είδωλα της παλαιολιθικής εποχής(23.000 με 25.000 χιλιάδες χρόνια πριν) που απεικονίζουν γυναίκες θεότητες ως παχύσαρκες, με υπερβολικά μεγάλο στήθος και φαρδύς γλουτούς, έχουν ανακαλυφθεί σ’  ολόκληρη την Ευρώπη. Τα πρόσωπα αυτά στη σημερινή εποχή θα αποκαλούνταν ως υπερβολικά παχύσαρκα, εκείνη την εποχή όμως ήταν θεές της γονιμότητας και της αφθονίας της γης . Ακόμα και στη νεολιθική εποχή αλλά και πιο μετά στην εποχή του Χαλκού(μέχρι το 3.000 π.Χ.)βρίσκουμε τέτοιου είδους αγαλματίδια. Τα περισσότερα ευρήματα προέρχονται από την περιοχή της Ανατολίας και χρονολογούνται γύρω στο 5.000 με 6.000π.Χ. Προχωρώντας προς το σήμερα (2.900 έως 1500π.Χ.)παρόμοιες μορφές βρίσκουμε στην περιοχή της Μεσοποταμίας αλλά και σε μούμιες Φαραώ και σε τοιχογραφίες τάφων στην Αίγυπτο. Ανάλογες αναφορές που υποδηλώνουν πως η παχυσαρκία ήταν ένα πρόβλημα που υπήρχε και στο παρελθόν συναντάμε στη Θιβετιακή, στην Κινεζική αλλά και στην Ινδική ιατρική και τέλος στην ιατρική των Αζτέκων και των Μάγια. Φτάνοντας πιο κοντά στο σήμερα , στους Ελληνορωμαϊκούς χρόνους, ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης υποστηρίζει ότι "ο αιφνίδιος θάνατος είναι πιο συνηθισμένος στα παχύσαρκα άτομα απ' ότι στα αδύνατα", όπως επίσης ότι η παχυσαρκία προκαλεί γυναικεία στειρότητα και ακανόνιστης συχνότητας έμμηνο ρύση. Επίσης εκείνη την εποχή των ρωμαϊκών χρόνων είχαν σημειωθεί περιπτώσεις απ' τις οποίες τα άτομα πέθαιναν από το υπερβολικό βάρος. Ένας σημαντικός ιατρός της τότε εποχής, ο Γαληνός, είχε κατατάξει την παχυσαρκία σε δυο κατηγορίες: α)μέτρια και β)υπερβολική. Τόσο ο Ιπποκράτης τον 5ο αιώνα π.Χ. όσο και ο Γαληνός και ο Αβικέννας πολύ αργότερα παρά τις διαφορές που υπάρχουν στις θεραπείες τους, προτείνουν σχεδόν τα ίδια πράγματα για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας:

-σκληρή δουλειά

-γρήγορο τρέξιμο

-σκληρή άσκηση

-λιτή διατροφή και εγκράτεια

-όχι τσιμπολογήματα!

Στις προϊστορικές εποχές σε αντίθεση με σήμερα η αποθήκευση λίπους ήταν η εξασφάλιση της επιβίωσης σε περιόδους λιμού ενώ σήμερα το μόνο που εξασφαλίζει είναι η μείωση της ζωής του άτομου με αυτό το πρόβλημα.

Σύγχρονη παχυσαρκία.

Σήμερα η παχυσαρκία αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα προβλήματα για τις αναπτυγμένες κοινωνίες. Είναι μια επιδημία που μπορεί να λυθεί μόνο με αυστηρή δίαιτα, καθώς η πρόληψη φαίνεται να είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος αλλά και ο πλέον μακροχρόνιος. Πολλοί επιστήμονες θεωρούν πως μερικοί από τους παράγοντες που ωθούν τους περισσότερους ανθρώπους σε αυτή την καταστροφή του σώματός τους, είναι πολιτικοί και οικονομικοί , ενώ πολλοί είναι οι ασθενείς που κατακτώνται από το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Η συνεχής αύξηση της φτώχειας και της πείνας, ακόμα και στις ανεπτυγμένες χώρες, οδηγεί συνεχώς ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων να προσπαθούν να χορτάσουν με τρόφιμα τα οποία δημιουργούν πρόβλημα πάχους. Τη δεκαετία του 1980 θεωρήθηκε ότι η ψυχολογία και η ψυχιατρική δεν μπορούν να  προσφέρουν βοήθεια στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες οι αντιλήψεις των ανθρώπων για το ιδανικό σώμα δε ταυτίζονται με εκείνες που πρωτοεμφανίστηκαν στις αρχές το 20^ου αιώνα. Από το 1920 και μετά οι μικρότερες αναλογίες  χαρακτηρίζονται ως  ιδανικότερες. Το γεγονός αντικατοπτρίζεται στο διαγωνισμό ομορφιάς Miss America όπου, ενώ το ύψος των διαγωνιζόμενων αυξήθηκε κατά 2% από το 1992, το βάρος τους μειώθηκε κατά 12%. Στη Βρετανία το βάρος στο οποίο οι άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους παχύσαρκους ήταν μεγαλύτερο το 2007 σε σχέση με το 1999. Αυτές οι αλλαγές οφείλονται στην αύξηση του αριθμού ανθρώπων που πάσχουν από παχυσαρκία. Έχει αποδειχτεί επιστημονικά ότι η παχυσαρκία είναι υπαίτια για καρδιαγγειακά νοσήματα, εγκεφαλικά επεισόδια και εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη ενώ η απώλεια βάρους έστω και 5- 10% μπορεί να μειώσει αυτούς τους κινδύνους. Ανάμεσα στις κύριες αιτίες θανάτου τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως βρίσκεται και η παχυσαρκία με το μεγαλύτερο ποσοστό επικράτησης σε ενήλικες και παιδιά. Θεωρείται ένα από τα κυριότερα προβλήματα δημόσιας υγείας του 21^ου αιώνα.  Επομένως, μπορούμε να πούμε με λίγα λόγια ότι η παχυσαρκία είναι σοβαρή απειλή για την υγεία και ύπουλος εχθρός για την αισθητική του σώματος.