Θεραπεία.

  

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

 Για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, σε ιατρικό επίπεδο, χρησιμοποιούνται διάφοροι τρόποι οι οποίοι ωστόσο δεν έχουν πάντα αποτέλεσμα.  Στους τρόπους αυτούς μείωσης του σωματικού λίπους περιλαμβάνονται ειδικές δίαιτες, σωματική άσκηση, φαρμακευτική αγωγή και χειρουργικές επεμβάσεις. Πριν όμως επιχειρήσουμε οποιαδήποτε μορφή θεραπείας, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παχύσαρκο άτομο, πρέπει να εξακριβώσουμε το βαθμό και το είδος της παχυσαρκίας και να μελετήσουμε το μεταβολισμό, τα ενδοκρινολογικά χαρακτηριστικά και τις συνήθειες του ατόμου. Παράλληλα το άτομο πρέπει να υποστεί μια κλινική και ψυχική ανάλυση προκειμένου να ανακαλυφθεί μια πιθανή κρυφή πάθηση και να φανεί αν το άτομο είναι ψυχολογικά έτοιμο να αποβάλει το περιττό σωματικό λίπος και να αλλάξει τρόπο ζωής. Σημαντικό είναι επίσης το παχύσαρκο άτομο να καταλάβει ότι η διαδικασία αποβολής του περιττού λίπους είναι μια δύσκολη διαδικασία η οποία απαιτεί χρόνο και υπομονή για να πετύχει. Παρακάτω αναφέρονται ορισμένες θεραπείες που εφαρμόζονται από διατροφολόγους και γιατρούς για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.

Δίαιτα

     Ως μέθοδος θεραπείας, η δίαιτα αφορά κυρίως τη μέτρια παχυσαρκία όταν δηλαδή τα πλεονάζοντα κιλά δεν ξεπερνούν τα 25. Στόχος της δίαιτας είναι η απώλεια βάρους η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τη δημιουργία αρνητικού ισοζυγίου ενέργειας δηλαδή με τη μείωση της λαμβανόμενης τροφής κατά 500- 1000 θερμίδες κάτω από τις ανάγκες του οργανισμού ημερησίως. Έτσι έμφαση δίνεται σε γενικές δίαιτες χωρίς ιδιαίτερες αναφορές σε αριθμούς και ποσοστά. Σκοπός της δίαιτας είναι η διατήρηση κανονικού βάρους,  η διατροφή με υγιεινές τροφές, η διατήρηση χαμηλών επιπέδων χοληστερίνης, η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και ο έλεγχος ορισμένων παθήσεων του μεταβολισμού όπως ο διαβήτης, η υπέρταση και η υπερλιπιδαιμία.

     Μια σωστή δίαιτα περιλαμβάνει δύο γεύματα την εβδομάδα πλούσια σε ω3 λιπαρά οξέα για τη μείωση του κινδύνου καρδιακών παθήσεων. Επίσης σημαντική είναι η πρόσληψη πρωτεΐνης η οποία αποτελεί δομικό συστατικό του οργανισμού και υδατανθράκων για τη διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα και του ισοζυγίου των υγρών του οργανισμού. Μια δίαιτα πλούσια σε ίνες είναι σημαντική για την αποφυγή της δυσκοιλιότητας και την προσθήκη όγκου στη διατροφή. Η ημερήσια πρόσληψη χοληστερόλης δεν πρέπει να ξεπερνά τα 300mg ενώ για όσους παρουσιάζουν καρδιολογικά προβλήματα ή αρτηριακή υπέρταση, η πρόσληψη χοληστερόλης, καθορίζεται στα 200mg την ημέρα. Το μέγεθος των μερίδων, παίζει σημαντικό ρόλο για την ανάπτυξη παχυσαρκίας, ενώ οι τροφές που περιέχουν μικρές ποσότητες λίπους, δεν έχουν απαραίτητα και λίγες θερμίδες. Επίσης οι δίαιτες θα πρέπει να συνδυάζονται με ικανοποιητική πρόσληψη νερού και να συμπληρώνονται με βιταμίνες και ιχνοστοιχεία.

     Οι δίαιτες χωρίζονται βασικά σε δύο κατηγορίες:

·         Ολιγοθερμιδικές δίαιτες ή υποθερμιδικές και άλιπες (= αυτές που βασίζονται στη μείωση των προσλαμβανόμενων θερμίδων και λιπών)

·         Σε εκείνες που βασίζονται στην εκλεκτική στέρηση ή υπερκατανάλωση ορισμένων από τα βασικά διατροφικά συστατικά όπως π.χ. πρωτεϊνών, υδατανθράκων ή λιπιδίων.

     Οι δίαιτες της πρώτης κατηγορίας μπορούν να διακριθούν ανάλογα με την ποσότητα θερμίδων που καταναλώνει το άτομο. Σε μια εξαιρετικά ολιγοθερμιδική δίαιτα ο ρυθμός καύσης του λίπους αυξάνεται και τα αποτελέσματα είναι γρήγορα και άμεσα. Ωστόσο μετά τη διακοπή της δίαιτας τα κιλά επανέρχονται παρά τη μεγάλη προσπάθεια που καταβλήθηκε. Τότε το άτομα αναγκάζεται να επαναλάβει τη δίαιτα.

     Οι επαναλαμβανόμενες όμως δίαιτες απορυθμίζουν το μεταβολισμό και προκαλούν χρόνιες διατροφικές διαταραχές, μείωση της μυϊκής μάζας και αύξηση του σπλαχνικού λίπους. Με άλλα λόγια με τις επαναλαμβανόμενες δίαιτες κινδυνεύουμε να προκαλέσουμε χαλάρωση του σώματος, θρεπτικές και μεταβολικές διαταραχές.

     Οι δίαιτες τις δεύτερης κατηγορίας βασίζονται όπως είπαμε  στην εκλεκτική στέρηση ή υπερκατανάλωση ορισμένων από τα βασικά διατροφικά συστατικά. Μια τέτοια δίαιτα μπορεί φαινομενικά να πετύχει μεγάλη απώλεια βάρους χωρίς ιδιαίτερο κόπο και σε μικρό χρονικό διάστημα, αλλά τελικά το μόνο που προσφέρει είναι μια κυκλική απώλεια βάρους που προκαλεί σοβαρά προβλήματα στο μεταβολισμό. Αβιταμίνωση, υψηλή χοληστερίνη, ζάλη, αφυδάτωση, διάρροιες, πονοκέφαλοι και αίσθημα κόπωσης είναι μερικά από τα συμπτώματα μιας τέτοιας αγωγής.

     Για να είναι αποτελεσματική λοιπόν μια δίαιτα πρέπει να αποφεύγονται οι ξαφνικές και μεγάλες αλλαγές. Σημαντικό είναι να αποφεύγεται το φαγητό μπροστά στην τηλεόραση ή στον  Η/Υ καθώς όταν εκείνο συνδυάζεται με άλλη ασχολία χάνεται το μέτρο και ο έλεγχος. Τέλος θα πρέπει να αποφεύγονται τα ανθυγιεινά σνακ, το αλκοόλ και θα πρέπει η διατροφή να βασίζεται σε υγιεινές τροφές, φρούτα, λαχανικά, χυμούς, γιαούρτια και δημητριακά. 

Σωματική άσκηση

      Η σωματική άσκηση συνιστάται για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας ωστόσο υπάρχουν αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητά της. Πάντως φαίνεται ότι η σωματική άσκηση σε συνδυασμό με τη δίαιτα μπορεί να επιφέρει το αναμενόμενο αποτέλεσμα πιο γρήγορα και να βοηθήσει στη μακροχρόνια διατήρησή του. Μέσω της άσκησης μειώνεται η όρεξη και δημιουργείται στο άτομο ένα αίσθημα ευεξίας. Παράλληλα διατηρείται ή ενισχύεται ο μυϊκός ιστός. Έτσι όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό της άλιπης μάζας στο σώμα, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο βασικός μεταβολισμός. Δηλαδή πολύ απλά, 'καίμε' περισσότερες θερμίδες. Φυσικά η άσκηση σχετίζεται τόσο με ενδογενείς όσο και με εξωγενείς παράγοντες. Επηρεάζεται δηλαδή τόσο από τη θέληση του ατόμου, όσο και από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται ή δουλεύει.

     Παρ’ όλα τα θετικά αποτελέσματα της δίαιτας και της άσκησης όταν αναφερόμαστε στην νοσογόνο παχυσαρκία, όπου το πλεονάζον βάρος ξεπερνά τα 35 κιλά, τότε η δίαιτα σπάνια αποφέρει κάποιο μακροχρόνιο αποτέλεσμα.

 Φαρμακευτική αγωγή

Σαν θεραπεία κατά της παχυσαρκίας χρησιμοποιούνται και κάποια σκευάσματα μείωσης της όρεξης. Ωστόσο φαίνεται ότι τα σκευάσματα αυτά όχι μόνο δεν επιφέρουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα, αλλά πολλές φορές βλάπτουν σοβαρά την υγεία. Τα σκευάσματα αυτά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

·         Φάρμακα αδυνατίσματος.

        I.            Χωρίς συνταγή γιατρού. Είναι γνωστά ως χάπια αδυνατίσματος και έχουν κατακλύσει το Διαδίκτυο. Τα περισσότερα από αυτά είναι άγνωστης προέλευσης και επιδρούν με το να αυξάνουν και να μειώνουν την όρεξη. Χορηγούνται χωρίς να έχουν ελεγχθεί και είναι απαγορευμένα. Έχουν σημαντικές παρενέργειες όπως αύξηση της αρτηριακής πίεσης, κεφαλαλγίες, αϋπνία, ταχυπαλμία ενώ προκαλούν νευρικότητα και τρέμουλο. 

      II.            Με συνταγή γιατρού.  Αυτά με τη σειρά τους χωρίζονται εκ νέου σε δύο κατηγορίες.

Α) Αυτά που δρουν στο πεπτικό σύστημα και δεν επιτρέπουν την απορρόφηση του περιττού λίπους (ορλιστάτη). Το λίπος αυτό στη συνέχεια αποβάλλεται κατά την αφόδευση. Τα συγκεκριμένα σκευάσματα έχουν παρενέργειες γαστρεντερικής φύσεως όπως διάρροια, αέρια, μετεωρισμός. Οι παρενέργειες  εξαρτώνται άμεσα από την ποσότητα λίπους που καταναλώνει το άτομο.

Β) Εκείνα που δρουν στο κέντρο της πείνας στον εγκέφαλο (σιμπουτραμίνη) και αυξάνουν το αίσθημα κορεσμού. Απαγορεύεται η χορήγηση τους σε ασθενείς με ιστορικό στεφανιαίας νόσου, συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, αρρυθμιών ή εγκεφαλικού επεισοδίου. Επίσης, δεν πρέπει να χορηγούνται μαζί με αντικαταθλιπτικά. Στις παρενέργειες συμπεριλαμβάνονται η ξηροστομία, η δυσκοιλιότητα και η αϋπνία.

·         Φυσικά συμπληρώματα.

 Πρωτεΐνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία κ.α. που βοηθούν στην απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών των τροφών και στην αποβολή του περιττού λίπους.  Σε αυτή τη κατηγορία υπάρχουν πολλές επιλογές που μπορούν να βοηθήσουν.   

Βιταμίνη D :  Λιποδιαλυτή  βιταμίνη που παράγεται στο δέρμα μας όταν εκτίθεται στον ήλιο. Βελτιώνει την δράση της ινσουλίνης, την οστεοπόρωση και ενισχύει το ανοσοποιητικό. Συνήθως λείπει από το σώμα των υπέρβαρων ατόμων.                                                             

Μαγνήσιο :   Καταναλώνουμε 75% λιγότερη από την απαιτούμενη ποσότητα. Βοηθά στη ρύθμιση του σακχάρου, στο ρυθμό της καρδιάς, στη δυσκοιλιότητα, τις κράμπες και την πίεση του αίματος. Θεωρείται το μέταλλο της ηρεμίας.

Ω3 λιπαρά οξέα :  Είναι καλά λιπαρά που αυξάνουν το μεταβολισμό και βοηθούν να κάψεις λίπος. Τα αποτελέσματά τους στην απώλεια βάρους και την πρόληψη ασθενειών είναι εκπληκτικά. Επίσης, ενισχύουν τη λειτουργία του εγκεφάλου, του νευρικού και του ανοσοποιητικού συστήματος, μειώνουν τις φλεγμονές και διευκολύνουν τη δράση της ινσουλίνης.

 5-HTP (5 υδροξυτρυπτοφάνη) :  Καταστέλλει την πείνα και, κυρίως, την επιθυμία για γλυκά και άμυλο. Επίσης, ηρεμεί γιατί συμβάλλει στην παραγωγή σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Η σεροτονίνη είναι ένας από τους λόγους που ζητάμε γλυκά και σοκολάτα.

 Αντιοξειδωτικά :  Συμβάλουν σημαντικά σε καταστάσεις οξειδωτικού στρες. Όσο πιο οξειδωμένος είναι ο οργανισμός τόσο μειώνεται ο μεταβολισμός. Τα βασικά αντιοξειδωτικά είναι η βιταμίνη C, η  Ε, το βήτα-καροτένιο, το συνένζυμο Q10, το α-λιποϊκό οξύ και το σελήνιο.

 Σελήνιο :   Είναι ένα ιχνοστοιχείο που δύσκολα προσλαμβάνουμε από τη διατροφή μας, αφού η περιεκτικότητά του στο έδαφος είναι μικρή.

 Συνένζυμο Q10 :  Αυξάνει την παραγωγή ενέργειας στα μιτοχόνδρια και στο μεταβολισμό.  

Α-λιποϊκό οξύ  :   Βελτιώνει το σάκχαρο και τις επιπλοκές του διαβήτη ενώ παράλληλα αυξάνει το μεταβολισμό.

Βιταμίνη Ε :  Είναι λιποδιαλυτή και απαιτεί λίπος για να απορροφηθεί. Βελτιώνει τη δράση της ινσουλίνης και, επομένως, του διαβήτη. Οι δόσεις της εξαρτώνται από τα επίπεδα των ελευθέρων ριζών στο αίμα.  Είναι λιποδιαλυτή και απαιτεί λίπος για να απορροφηθεί.

 Συζυγές Λινολεϊκό Οξύ (CLA) :   Μειώνει το σωματικό λίπος και χτίζει μυς. Οι μύες είναι μεταβολικά ενεργοί, που σημαίνει ότι καις λίπος ακόμα και όταν ξεκουράζεσαι. Επίσης, καταπολεμά τον κίνδυνο του διαβήτη, βελτιώνοντας την ευαισθησία στη γλυκόζη. Μολονότι υπάρχει στο μοσχαρίσιο κρέας, το αρνί και τα γαλακτοκομικά, κρίνεται απαραίτητη η λήψη του ως συμπλήρωμα.

 Χρώμιο :  Μειώνει  την επιθυμία για ζάχαρη, βοηθώντας στην εξισορρόπηση του σακχάρου κατά τη διάρκεια της ημέρας,

 Hoodia : Αυξάνει το μεταβολισμό.

 Υδροκιτρικό οξύ (HCA) : Μειώνει την όρεξη, αυξάνει και επιταχύνει  το μεταβολισμό και παράλληλα εμποδίζει τη μετατροπή των υδατανθράκων σε λίπος.

 Ακετυλ-L-Καρνιτίνη :  Αμινοξύ που βοηθά στη μεταφορά του λίπους στα μιτοχόνδρια για την καύση.

 Σύμπλεγμα βιταμινών Β : Βοηθούν στη διαχείριση του στρες και στο μεταβολισμό των υδατανθράκων, πρωτεϊνών και λιπών από το σώμα.

Πράσινο τσάι :  Περιέχει ισχυρά αντιοξειδωτικά, τα οποία βοηθούν στην αποτοξίνωση του ήπατος, μειώνουν τη χοληστερόλη, το οξειδωτικό στρες και βοηθούν στην πρόληψη καρκίνου και παθήσεων της καρδιάς. Αυξάνει τη θερμογένεση και το μεταβολισμό.

Εγκεκριμένα φάρμακα αδυνατίσματος.

Από τον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΟΦ) έχουν εγκριθεί μόνο δύο φάρμακα αδυνατίσματος.

§  Το πρώτο περιέχει την ουσία ορλιστάτη.  Η ορλιστάτη  αναστέλλει τη δράση των ενζύμων που βοηθούν στην πέψη του λίπους και μειώνει την απορρόφηση των λιπαρών ουσιών. Παρενέργειες : φούσκωμα, δυσφορία, υπογλυκαιμία, πονοκέφαλος.

§  Το δεύτερο περιέχει την ουσία σιμπουτραμίνη. Η σιμπουτραμίνη  μειώνει το σπλαχνικό λίπος , επιταχύνει το μεταβολισμό, αυξάνει το αίσθημα χορτασμού και τη δαπάνη ενέργειας, βελτιώνει την ψυχική διάθεση, με αποτέλεσμα τη μείωση της όρεξης. Παρενέργειες : ταχυπαλμία, υπερένταση, δυσκοιλιότητα, αϋπνίες, αφυδάτωση.

Χειρουργικές επεμβάσεις.

Σε σοβαρές περιπτώσεις παχυσαρκίας (με ΔΜΣ≥40) εκτελούνται χειρουργικές επεμβάσεις για τη μείωση του όγκου του στομάχου και του λεπτού εντέρου. Έτσι αυξάνεται η αίσθηση κορεσμού και μειώνεται η ικανότητα απορρόφησης θρεπτικών συστατικών από τον οργανισμό. Η απόφαση για μια τέτοιου είδους επέμβαση πρέπει να παίρνεται μετά από σοβαρή και χρόνια παχυσαρκία. Το άτομο πρέπει να βρίσκεται ανάμεσα στο 16^ο  και  65^ο έτος της ζωής του και να είναι έτοιμο να φέρει μεγάλες αλλαγές σε αυτή. Για την επιλογή της κατάλληλης επέμβασης πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία σε ορισμένους παράγοντες όπως  ο ΔΜΣ, το φύλλο, η ηλικία, το ιατρικό ιστορικό και η ποσότητα περιττού λίπους του ατόμου. Σημαντικό ρόλο παίζει η συνεργασία του ατόμου με το γιατρό του. Έτσι όσο πιο πολύ είναι το πλεονάζον βάρος τόσο πιο δραστική θα πρέπει να είναι και η επέμβαση.

Γαστρικός δακτύλιος.

Αποτελεί μια από τις λιγότερο επώδυνες επεμβάσεις αντιμετώπισης της παχυσαρκίας. Συνήθως δεν υπάρχουν επιπλοκές κατά τη διάρκεια της επέμβασης και η θνησιμότητα είναι μηδενική. Είναι πλέον μια επέμβαση ρουτίνας που γίνεται σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Γίνεται με την τοποθέτηση ενός μαλακού δακτυλίου στο στομάχι που περιορίζει την ποσότητα της τροφής που καταναλώνει το άτομο, ενώ επιφέρει και σημαντική απώλεια βάρους. Η τοποθέτηση του δακτυλίου γίνεται λαμπαροσκοπικά  με τέσσερις περίπου τομές στην κοιλιακή χώρα διαμέτρου 0.5 ή 1εκ. ο δακτύλιος τοποθετείται στο επάνω μέρος του στομάχου και στερεώνεται εκεί με ειδικές ραφές, δημιουργώντας ένα γαστρικό διαμέρισμα χωρητικότητας 15-20 cm³.  Η επέμβαση προτείνεται στα άτομα με παθολογικά προβλήματα που σχετίζονται με το υπερβολικό  βάρος τους ενώ ο αισθητικός παράγοντας παίζει σημαντικό ρόλο.

Κάθετη γαστρεκτομή (ή γαστρικό «μανίκι»).

Μια επέμβαση κατά την οποία μειώνεται ο όγκος του στομάχου. Έτσι μειώνεται το αίσθημα της πείνας και στο άτομο αυξάνεται η αίσθηση κορεσμού. Γίνεται με την αφαίρεση ενός τμήματος του στομάχου χωρίς ωστόσο να επηρεάζεται η λειτουργία του. Το μόνο που αλλάζει είναι η χωρητικότητα του στομάχου χωρίς να διαταράσσεται η φυσιολογική δίοδος της τροφής και χωρίς να δημιουργείται δυσαπορρόφηση των θρεπτικών συστατικών. Τα νεύρα του στομάχου παραμένουν άθικτα εξασφαλίζοντας τη φυσιολογική λειτουργία του.

                                                                               

                                                                          Γκινοσάτης Ηλίας - Γαστρικό μανίκι.

                                                                    

Γαστρική παράκαμψη .

Είναι η πιο βαριά από τις επεμβάσεις και απευθύνεται σε βαριές μορφές παχυσαρκίας. Κατά την επέμβαση γίνεται μείωση του μεγέθους του στομάχου και της ποσότητας της τροφής που καταναλώνει το άτομο. Με αυτή τη μέθοδο,ο χειρουργός δημιουργεί ένα μικρό γαστρικό θύ­λακα (περίπου 30 ml). Ο θύλακας συνδέεται απευθείας με το μεσαίο τμήμα του λεπτού εντέρου. Οι τροφές συσσωρεύονται γρήγορα στο θύλακα, αφού απαιτείται μόνο μια μικρή ποσότητα τροφής για να γεμίσει. Έτσι το άνω τμήμα του στομάχου διαβιβάζει στον εγκέφαλο το μήνυμα της πλήρωσης (σαν να έχει γεμίσει ολόκληρο το στομάχι). Η όρεξη περιορίζεται εφόσον, σε αντίθεση με τη φυσιολογική διαδικασία, το περιεχόμενο του γαστρικού θύλακα εκκενώνεται απευθείας στο λεπτό έντερο. Δεδομένου του ότι οι τροφές παρακάμπτουν το πρώτο τμήμα του λεπτού εντέρου, το σώμα απορροφά λιγότερα θρεπτικά συστατικά και θερμίδες. Επειδή το στάδιο όπου η τροφή αναμιγνύεται με γαστρικά υγρά, χολή και παγκρε­ατικά υγρά καθυστερεί, η πέψη των τροφών πραγματοποιείται σε μεταγενέστερο στάδιο, χωρίς να ακολουθεί τη φυσιολογική πεπτική διεργασία. Ο χειρουργός μπορεί να αποφασίσει να αλλάξει το μήκος του εντερικού τμήματος ώστε να προκληθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη δυσαπορρόφηση.

Γαστρική πτύχωση.

Εύκολη και γρήγορη επέμβαση που τείνει να αντικαταστήσει το γαστρικό δακτύλιο. Τα πλεονεκτήματά της απέναντι στις άλλες επεμβάσεις είναι ότι δεν αφήνει ξένο σώμα στον οργανισμό και δεν χρειάζεται μετεγχειρητική ρύθμιση και παρακολούθηση. Γίνεται με την αναδίπλωση εκείνου του μέρους του στομάχου που λειτουργεί σαν αποθήκη. Ουσιαστικά αφαιρείται χωρίς να επηρεάσει τη δίοδο της τροφής στον οργανισμό. 

Χολοπαγκρεατική παράκαμψη.

Επέρχεται μείωση του μεγέθους του στομάχου και τροποποιείται η εργασία της πέψης. Μ' αυτόν τον τρόπο μειώνεται η ποσότητα της τροφής και ο οργανισμός απορροφά λιγότερες θερμίδες. Η ειδική επιστημονική ομάδα μελετά κάθε περίπτωση, θέτει τις θεραπευτικές ενδείξεις και εξηγεί στον ενδιαφερόμενο τα οφέλη και τους κινδύνους.

Επιμήκης γαστρεκτομή.

Με τη μέθοδο αυτή περιορίζεται η ποσότητα της τροφής που μπορεί να προσληφθεί και επίσης σταματά η παραγωγή από το στομάχι μιας ορμόνης, της γκρελίνης, που προκαλεί αύξηση της όρεξης. Το στομάχι περιορίζεται με ραφές ώστε να χωρά 100-150 ml τροφής, ενώ παραμένει ο πυλωρός που ρυθμίζει την φυσιολογική έξοδο των τροφών προς το δωδεκαδάκτυλο και το λεπτό έντερο. Έτσι με την εγχείρηση αυτή χάνεται το παραπανίσιο βάρος γιατί χορταίνουμε ευκολότερα επειδή μειώνεται και η ποσότητα που χωρά το στομάχι και δεν υπάρχει όρεξη για μεγάλη κατανάλωση τροφής.